چهار اصل در طراحی لباس
صنعت پوشاک صنعتی متغیر و پویا میباشد. بنابراین، لازم است طراحان لباس در مورد نحوه تغییرات آن آگاهی کاملی داشته باشند.
در صنعت مد، 4 اصل یعنی فرم، جزییات، بافت و رنگ دائما درحال تغییر هستند. هر طراح با تغییر هر یک از این اصل ها میتواند تنوع بسیار زیادی در مدل های خود ایجاد کند.
1. فرم
به فرم کلی لباس که در نگاه اول به چشکم می آید فرم گفته میشود. 5 نوع فرم لباس عبارتند از:
• فرم حرف A
• فرم ساعت شنی
• فرم گوه ای
• فرم استوانه ای
• فرم پف دار
در فرم حرف A، مانند شکل این حرف لباس در بالاتنه تنگ و در قمست پایین تنه گشاد و آزاد است.
در فرم ساعت شنی قسمت بالا و پایین تنه لباس به یک نسبت آزاد هستند و لباس در قسمت میانی تنگ و چسبان میباشد.
فرم گوه ای: قسمت بالاتنه ی لباس در این حالت گشاد و آزاد است و در قسمت پایین تنه تنگ و چسبان است.
فرم استوانه ای: در این فرم لباس صاف و یک تکه میباشد.
فرم پف دار: بالاتنه این لباس ها تنگ و چسبان میباشد و در قسمت پایین تنه فرمی بسیار حجیم دارد.
2. جزییات
دومین اصل طراحی لباس جزییات آن میباشد. جزییات، لباس را خاص و منحصر به فرد میکند. نوع برش پارچه، دکمه، فرم آستینهای لباس از جمله جزییات هستند.
3. بافت
سومین اصل مهم که باید در نظر گرفته شود بافت پارچه میباشد. نرمی و زبری پارچه، سبک و یا سنگین بودن، ظاهر، حس و برداشت متفاوت از لباس بوجود می اورد.
4. رنگ
چهارمین اصل طراحی لباس میباشد. مجموعه رنگ ها در هر فصل تغییر میکند. طراحان باید از مجموعه رنگ های مورد استفاده در فصل آینده آگاه باشند. این اطلاعات معمولا توسط آژانس های پیش بینی کننده رنگ و یا تولید کنندگان عمده رنگ در دنیا منتشر میشود.
